ในที่สุด ก็ได้อัฟบล็อคตัวเองสักที
เมื่อวันเสาร์กอ่น ได้มีโอกาสไปเดินเล่น
ที่สยามและสะพานพุทธ เพื่อซื้อของขวัญวันแต่งงานให้เพื่อน
ที่เรียนด้วยกันสมัย ม.ปลาย ตอนแรกก็ดันด้นไปที่สยามก่อน
แต่เดินไปเดินมา ไม่เจอของที่ชอบเลย ส่วนของที่อยากซื้อก็แพงมาก ๆ
จนในที่สุด ก็ตัดสินใจไปที่สะพานพุทธ แต่ไม่ได้ไปคนเดียวหรอก
ไปกับเพื่อนหนึ่งคน (แป้ง) ซึ่งจะไปซื้อของขวัญวันแต่งงานให้เพื่อนเหมือนกัน
พอไปถึงสะพานพุทธ เพื่อนก็ตรงไปที่ร้านรับวาดรูปล้อน่ะ
(เพราะเพื่อนเราอยากให้รูปล้อเป็นของขวัญวันแต่งงาน)
คนวาดรูปร้านนี้ จะคอยกวนและแซวลูกค้าตลอดเวลา แต่ก็ขำ ๆ ดี
พอให้รูปถ่ายกับร้านนี้ เราก็เริ่มหาของขวัญที่เราต้องการจนทั่วสะพานพุทธ
ตอนแรกเกือบถอดใจ เพราะไม่เห็นมีของขวัญให้ซื้อเลย
แต่สุดท้าย ก็เจอนาฬิกาอันหนึ่ง ถูกใจมาก เพราะสวยและยังถูกด้วย
พอได้ของขวัญวันแต่งงานเพื่อนเรียบร้อย เราก็กลับไปที่ร้านวาดรูป
แต่พี่เค้าก็ยังทำไม่เสร็จ เราจึงชวนแป้งไปเดินปากคลองตลาด
เป็นครั้งแรกที่เลยที่ได้มาเดินปากคลองตลาดตอนกลางคืน
และยังรู้จักชื่อดอกไม้มากขึ้น ดอกไม้บางดอกเคยเห็น แต่เราไม่เคยจำชื่อได้สักที
อาทิ ดอกผีเสื้อ ดอกคลัทเตอร์ (ไม่รู้เขียนถูกหรือป่าว)
พอเดินจนทั่วปากคลองตลาด เราก็มานั่งรอที่ร้านอีกพักใหญ่กว่าจะได้รูปมา
มองนาฬิกาอีกที ก็ถือว่าดึกมากเลย และคืนนั้น กว่าจะถึงหอก็เกือบเที่ยงคืน
แต่ว่ารู้สึกเหนื่อยมาก ๆ เพราะเดินเยอะไปหน่อย ทั้งตอนที่อยู่ที่สะพานพุทธ
และตอนเดินไปขึ้นรถเมล์น่ะ
พอวันอาทิตย์ (วันตรุษจีน) ตอนเย็น เราก็ต้องไปเดินที่เยาวราช
แต่ครั้งนี้ ไปเดินแค่คนเดียวน่ะ ไปเยาวราชครั้งนี้เพื่อไปหาซื้อเสื้อตรุษจีนให้พ่อ
เป็นเสื้อที่พระเทพทรงออกลายเสื้อให้ (เป็นรูปหมู) เดินจนทั่วเยาวราชทั้งสองฝั่ง
เดินหาเสื้อตัวนี้เกือบชั่วโมงในที่สุดก็เจอเสื้อตัวนี้จนได้
แทบจะบ้าตาย เพราะร้านที่ขายเสื้อตัวนี้ อยู่ในซอยที่คนไม่ค่อยเดินกัน
(ขัดกับหลักการตลาดอย่างมาก)
ลืมเล่าไป ก่อนจะเดินไปหาซื้อเสื้อ เราเดินเข้าไปที่ถนนมังกร
แล้วเจอศาลเจ้าแห่งหนึ่ง ชื่อ เล่งบ๊วยเอี้ย เค้าบอกว่า ศาลเจ้านี้อาจจะเป็น
ศาลเจ้าที่เก่าที่สุดในประเทศไทย เพราะมีมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนกลาง
เราจึงได้เข้าไปไหว้ศาลเจ้าเพื่อขอพรน่ะ
ส่วนขอพรอะไรไปบ้าง ไม่ขอบอกละกันนะ
